Maleyka en Monique kwamen in coronatijd via het uitzendbureau terecht bij GGD Kennemerland. Uiteindelijk bleven zij tot het eind van de pandemie werken voor het team Vliegtuig Contact Onderzoek. Toen de GGD niet veel later coördinatoren zocht voor het nieuwe project Vluchtelingen – opgezet door de komst van Oekraïense vluchtelingen – was de keuze snel gemaakt. Met hun ervaring, betrokkenheid èn omdat Maleyka Russisch spreekt, zijn zij de perfecte match. Wat begon als een tijdelijke opdracht, mondde in 2025 uit in een vast dienstverband bij de afdeling jeugdgezondheidszorg (JGZ).

Mobiel kantoor
 De groep vluchtelingen groeide snel in Kennemerland. Het blijkt dan ook niet mogelijk alle ouders met hun kinderen uit te nodigen op de vaste JGZ-locaties. Daarom ontstond een mobiel consultatiebureau: een team gaat naar de opvanglocaties toe met een verpleegkundige en een arts  voor gezondheidschecks en eventuele vaccinaties. Maleyka en Monique coördineren het werk van deze professionals. Ze regelen de planning, administratie en zijn het ‘gezicht’ van JGZ op de locaties. Ze komen langs met hun mobiele kantoor: een bolderkar met o.a. laptops, weegschaal, materiaal voor virus- en gehoortest, vaccinaties... Ook de communicatie verloopt anders; vaak via Google Translate, gebaren en een glimlach. Maar meestal bellen ze een tolk. Zo voelen de ouders zich gezien en gehoord.

Team van doeners
Het werk van Maleyka en Monique kent geen taakomschrijving. Team Vluchtelingen is een team van doeners. Ze bewegen mee met wat nodig is, passen hun werkwijze aan als het beter kan, en zetten samen de schouders eronder. De dynamiek van het werk – geen dag hetzelfde – vraagt om flexibiliteit en veerkracht. Monique en Maleyka floreren in deze omstandigheden. Ze halen energie uit de dankbaarheid van ouders en kinderen, en uit de samenwerking met partners zoals het COA. Beiden halen aan: “De sfeer binnen het team is uitzonderlijk goed, een erfenis van het coronateam. Daarin werkten vooral veel studenten uit de meest uiteenlopende disciplines samen.”

Bijzonder werk
Beiden beamen: “Wat dit werk zo bijzonder maakt, is de menselijkheid. De verhalen van vluchtelingen zijn vaak schrijnend: jarenlang in een krappe ruimte op een cruiseschip wonen, geen perspectief, geen recht op werk of onderwijs voor volwassenen. En dan hebben we het nog niet eens over wat deze mensen allemaal hebben meegemaakt in hun thuisland.” Maleyka en Monique zien hoe het vuur langzaam dooft bij mensen die al sinds 2023 op dezelfde krappe locatie zitten. Daarom blijven ze zich inzetten, met warmte en aandacht. Het zijn de vooral de kleine momenten met grote betekenis die hen drijft: Monique: “Op locatie kwam een jongen naar me toe en zei: ‘Ik heb je gemist. Was je op vakantie?’” Maleyka: “En een hele groep meisjes kwam me knuffelen.”  

Achtergrond 
Zowel Monique als Maleyka komen niet uit de gezondheidszorg. De jeugddroom van Monique was ooit stewardess worden. Zij volgde uiteindelijk een beroepsopleiding aan het Airport College van het ROC van Amsterdam. Maleyka wilde als kind dolfijnentrainer worden maar vindt opgesloten dieren zielig. Zij heeft de opleiding Event & Leisure gevolgd aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam.